« เมื่อ: พฤษภาคม 27, 2015, 06:26:54 am »
ธรรมะเปิดโลก วันที่ 27 พฤษภาคม 2558
ตอนที่ 40 **ขันติบารมี**
ในเช้าของวันนี้ เมื่อข้าพระพุทธเจ้าได้เข้าเฝ้านอบน้อมต่อองค์พระบิดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านแล้วนั้น พระองค์ท่านได้ทรงเมตตาแสดงธรรมกลับมา กับพวกเราทั้งหลาย ดังนี้ว่า
- - - -
** ความอดทนทำให้เราผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี และไม่เกิดโทษกับเราด้วย **
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. การที่เราฝึกฝนตนให้เป็นคนรู้จักมีความอดทน อดกลั้น.. เป็นสิ่งที่ควรจะทำอย่างยิ่ง
เพราะหากบุคคลผู้ใด ที่มีความอดทนมากเท่าไหร่ สิ่งที่บังเกิด ที่จะส่งผลกลับมา ยิ่งจะไม่มีมากเท่านั้น
หากว่ามีใครคนหนึ่งที่เขามาเบียดเบียนเรา กระทำไม่ดีกับเรา แต่เรามีความอดทนในสิ่งที่ถูกกระทำนั้น เราย่อมสามารถข้ามพ้นสิ่งนั้นไปได้ โดยที่เราไม่ได้ด่าคืน ไม่ได้ว่าคืน เรียกว่า ไม่ได้สร้างกรรมเพิ่มขึ้นมา
เมื่อเรามีความอดทน ณ เวลานั้น เราก็ไม่ได้สร้าง /ไม่ได้ก่อกรรมใหม่เพิ่มขึ้นมา
ส่วนกรรมเก่า หรือสิ่งที่เราโดนกระทบนั้น อาจเกิดจากวิบากกรรมเก่าของเรา ที่เคยสร้าง เคยก่อ เคยทำเอาไว้ในอดีตโน้น จึงได้ส่งผลเข้ามาให้เราชดใช้ในวันนี้..
แต่เราใช้ความอดทน ทนให้เขาด่า ทนให้เขาว่า ทนให้เขากระทำโดยไม่ตอบ ไม่โต้ ไม่ทำอะไรทั้งนั้น ...
-- สิ่งที่เราจะได้รับก็คือ ได้ชดใช้กรรมไปอย่างไม่สร้างกรรมเพิ่ม --
ปัญหา ณ ตอนนั้น จากที่จะเป็นเรื่องใหญ่โต ก็เป็นเรื่องเล็กลง จนเรื่องมันหายไป
... เพราะว่าเรามีความอดทน...
ทีนี้การสร้างกรรมใหม่เพิ่มขึ้นก็จะไม่มี.. จึงไม่เกิดโทษ เกิดกรรมอะไรกับเรา
ปัญหาใหญ่ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก
เรื่องเล็กๆ ก็หายไป.. จึงไม่ทำให้เกิดโทษเกิดภัยกับเรา
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ความอดทนควรจะมีสำหรับเรา ยิ่งอดทนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น
อดทน--เพื่อที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่าง > ให้เป็นไปสู่ทางที่ดี
แม้ว่าชีวิตของเราจะเหนื่อย ลำบาก จะทุกข์ยากเพียงใด ถ้าเราใช้ความอดทนที่จะปล่อยให้มันผ่านไปตามกรรมของมัน ความทุกข์ยากลำบากนั้น ก็จะไม่สามารถที่จะทำอะไรเราได้เลย
ในที่สุด กรรมที่เราเคยก่อ สิ่งที่เราเคยทำเอาไว้ เราก็ได้ก้มหน้าก้มตาชดใช้มันจนหมดแล้ว
และเราก็ไม่ต้องสร้างกรรมเพิ่มใหม่อีก
ความอดทน ตั้งใจดีของเรานั้น ย่อมหนุนนำค้ำชูเราให้ข้ามผ่าน ให้ผ่านพ้นจากสิ่งไม่ดี - ความทุกข์ยาก - ความลำบากต่างๆ ทั้งหลายทั้งปวง
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ฉะนั้น *ความอดทน* จึงเป็นสิ่งที่ควรจะมีอยู่ในเรา
การฝึกฝนความอดทนนั้น เราย่อมฝึกฝนได้ จากเรื่องเล็ก ไปสู่เรื่องใหญ่
**อดทนไว้ ไม่ว่าเราจะเจอกับเรื่องอะไรก็ตาม ให้เราอดทนไว้ **
เราทำได้แล้วครั้งหนึ่ง เราก็จะทำได้อีกเป็นครั้งที่ 2...
เราทำไปเรื่อยๆ จนกว่าเรานั้นจะสามารถที่จะอดทนได้กับทุกสิ่ง ทุกเรื่อง ทุกอย่าง ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเรา
ความอดทน อดกลั้น เป็นสิ่งที่ทำให้บุคคลผู้ที่จะพ้นทุกข์นั้น--ไปสู่เส้นชัยได้อีกทางหนึ่ง เช่นเดียวกัน
หากว่า เราก้มหน้าก้มตารับใช้กรรมที่เราเคยก่อ เคยทำไว้ โดยไม่พูด ไม่บ่นสักคำหนึ่ง
ใช้ไปๆ ให้มันหมดๆไป เท่ากับว่าเราไม่ได้สร้างกรรมเพิ่ม
ทีนี้วิบากกรรมนั้น ก็จะหมดไปๆจนเรานั้นได้เข้าถึงความพ้นทุกข์
จิตเลื่อนภูมิขึ้นไปสู่ระดับที่สูงขึ้นๆ เรื่อยๆขึ้นไป จนกว่าเรานั้นจะได้รับ *ความพ้นทุกข์*
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. จงฝึกตนให้มีความอดทน อดกลั้น เถอะลูก
// อดทนต่อความทุกข์ยากลำบาก
// อดทนต่อสิ่งที่เผชิญผ่านพ้น
// อดทนอย่างไม่มีขีดจำกัด
// อดทนแล้ว ก็อดทนอีก
> จนกว่า เรานั้นจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่ง จนกว่าเรานั้นจะมีพลังอันเข็มแข็งอยู่ในตัวของเรา
พร้อมที่จะฟันฝ่ากับทุกสิ่งทุกอย่างให้ผ่านพ้นไปได้.. ด้วยความอดทนของเรา
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. บุคคลผู้หนึ่ง ถ้าไม่มีความอดทนอยู่ในตัวของเขานั้น แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆมาก
ไม่น่าจะเป็นปัญหา --แต่ความอดทนของเขาไม่มี จึงรู้สึกว่าเรื่องนั้น
- เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตมากสำหรับเขา
- เรื่องนั้น เป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก
- ปัญหาอันนั้นช่างใหญ่โตเหลือเกิน
... ทำให้เขาต้องเป็นทุกข์มากมาย ...
เลยสร้างเหตุของทุกข์เพิ่มขึ้น-- โดยการโวยวาย สร้างเหตุของทุกข์ขึ้นมา เพิ่มมาอีก
.. จนปัญหาเล็กๆ กลายเป็นเรื่องใหญ่ๆ ปัญหาที่ไม่น่าจะเป็นปัญหา ก็เกิดปัญหาตามมามากมาย
เกิดความอาฆาตจองเวรซึ่งกันและกัน เกิดสิ่งที่ไม่ดี ตามมามากมาย ให้แก่บุคคลผู้นั้น
... บุคคลผู้นั้น เขาย่อมมีแต่ความทุกข์…
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. การที่ใครเขาด่าเรา 1 ครั้ง ถ้าเราอดทนให้มันผ่านไป > ทุกอย่างก็จบลงแค่นั้น และสิ้นสุดลงเช่นนั้น การที่เราโต้เถียง กลับสร้าง /ทำให้มีปัญหาขึ้นมามากมาย
การกระทำเช่นนั้น ย่อมต้องเป็นเหตุของการสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นมาอีก
การที่ใครเบียดเบียนเรา ทำไม่ดีกับเรา เราเฉย ไม่โต้ตอบ-- ย่อมเป็นสิ่งที่ทำให้”ตัดปัญหา”
แต่หากเราไม่ยอม ตอบโต้ สร้างปัญหาเพิ่มขึ้น เพราะว่าเราไม่มีความอดทน
... ชีวิตของเรา ย่อมเจอแต่ปัญหา …
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. และก็เช่นเดียวกันว่า หากว่าเราไม่มีความอดทน อดกลั้นเสียแล้ว
การที่เราจะทำอะไรสักสิ่งอย่างหนึ่ง เพื่อเจอ เพื่อพบกับความสำเร็จนั้น...
-- ย่อมเป็นไปไม่ได้ว่าจะเกิดขึ้นอยู่กับเรา
เพราะการที่เราจะทำอะไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้ความอดทน ใช้ความอดทนเพราะว่า สิ่งที่เราทำในแต่ละอย่างนั้น ย่อมมีอุปสรรคมากมาย กีดขวางทางเส้นนั้นของเรา
กว่าที่เราจะได้อะไรสักสิ่งอย่างหนึ่ง ที่เป็นสิ่งที่ดี ที่ก่อเกิดขึ้นกับตัวของเรานั้น
ย่อมแน่นอนว่า อุปสรรคมีมากมาย ปัญหามีมากล้น ทำให้เรานั้นต้องฟันฝ่า
*ความอดทน* เท่านั้น ที่จะสามารถนำพาเราฟันฝ่าอุปสรรคเหล่านั้นไปได้ โดยที่เรามีชัยชนะได้ สำเร็จได้ในสิ่งนั้น โดยที่เราไม่ต้องสร้างกรรม สร้างเหตุของทุกข์ มากเพิ่มขึ้น
ลูกทั้งหลาย.. *ความอดทน* เป็นสิ่งที่เรามีไว้อยู่ในเรานั้น-- จึงจะเป็นสิ่งที่ดี
< ยิ่งมีมาก ก็ยิ่งดีมาก ยิ่งมี จนไม่มีขีดจำกัด ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น >
-- เพราะเราจะได้ใช้ความอดทนนั้น ในการข้ามพ้นวัฏสงสารไป --
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ยิ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่ลูกนั้นจะข้ามพ้นวัฏสงสารได้ ลูกยิ่งต้องสร้างความอดทน เป็นเกราะป้องกันให้หนักแน่นอยู่ในตัวของลูกนั้น
> ลูกจะพบกับความสำเร็จ ...
วันนี้ จงฝึกความอดทนให้แก่ตนเถิด ใครจะทำอะไรก็ช่างเขาเถิด
เรื่องอะไรจะเกิดขึ้น ก็อดทนเข้าไว้ ...
ให้เรื่องใหญ่ กลายเป็นเรื่องเล็ก
ให้เรื่องเล็กๆนั้น หายไปจากเรา
ชดใช้วิบากไป ให้มันทุกข์ทั้งกาย ให้มันทุกข์ทั้งใจ -- ให้มันทุกข์ไปเถิด
> เพื่อเรานั้นจะได้หมดกรรม...
สร้างกำแพงเข้มแข็ง ตีกรอบให้กับตนไว้...
-- อย่าได้สร้างกรรมเพิ่ม เพราะความไม่รู้จักอดทนของลูกนั้นเลย --
สาธุ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: พฤษภาคม 27, 2015, 05:14:22 pm โดย thanapanyo »
บันทึกการเข้า
